Er zijn – procentueel gezien – steeds minder sociale huurwoningen in Amstelveen. Zo zijn er veel Amstelveners die op dit moment scheef wonen in een sociale huurwoning omdat zij teveel verdienen, maar de eigenaar kan hen er niet uitzetten. Bijkomend probleem is dat zij niet kunnen slagen in de vrije sector huurmarkt, omdat het middensegment ook in Amstelveen ondervertegenwoordigd is.
Inhoud
Aankloppen bij een makelaar
Aankloppen bij een makelaar voor een koopwoning is voor veel Amstelveners (die nu nog social huren) ook geen optie, omdat een beetje huis met tuin al snel boven de € 500.000 kost en zij daarvoor weer te weinig verdienen. In de leukere buurten zoals Elsrijk en Randwijck kost een ‘gewoon rijtjeshuis’ al snel € 800.000. Kortom, wie nu sociaal huurt heeft een flinke stijging in de koopmarkt gemist en kan moeilijk(er) instappen.
11.000 huurwoningen in Amstelveen
Volgens woningbouwvereniging Eigen Haard is de daling van het percentage huurwoningen in het sociale segment een neergaande trendbeweging. Van de 11.000 huurwoningen in Amstelveen bevindt zich negentig procent in de sociale huursector en slechts tien procent in de middenklasse. De wachtlijst is volgens Eigen Haard opgelopen tot maar liefst zeventien jaar. De woningmarktprijzen in zowel de koop- als de huurcategorie zijn in de regio schrikbarend concludeert ook Eigen Haard. Tot een inkomen van € 65.000 is er in feite niets te koop in Amstelveen.
Verkopen in het middensegment
Daarom verkoopt Eigen Haard tegenwoordig ook in het middensegment. Dat is uiterst beperkt in Amstelveen, zegt de corporatie. Hoewel Eigen Haard, net als het college van B&W, streeft naar doorstroming zit een betaalbare huur- of koopwoning in de middenklasse er meestal niet in. De corporatie streeft net als de gemeente verder naar goed gemengde wijken, zodat een mengeling van sociale huur, vrije sector en middenklasse in huur en koop ontstaat.
Oververtegenwoordiging sociale huur
In sommige wijken van Amstelveen is de sociale huur oververtegenwoordigd, vind Eigen Haard. Zo vindt men het niet goed dat er in één wijk alleen statushouders of kwetsbare burgers wonen, en daarom wil men het evenwicht bewaren.
